زولبیا بامیه

در ایران علاوه بر اینکه هر شهر یک یا چند مدل شیرینی سوغاتی دارد ، یک سری از شیرینی ها در تمام ایران یافت می شود که نشاندهنده  این است که این هنر طرفدارانی بسیار پر و پا قرص دارد.

حالا به سراغ بعضی از استان های ایران می رویم تا ببینم طرفداران هر شیرینی در کجا هستند؟

مردم قزوین شیرینیهای بسیاری دارند اما باقلوای لوزی ، اتابکی ،نان نازنک و نان برنجی در آنجا طرفداران بیشتری دارد.

همانطور که می دانید، زولبیا یک شیرینی جداست و بامیه هم یک شیرینی دیگر است ولی معمولا این دو شیرینی در کنار یکدیگر خریداری و میل می شوند. در کنار این دو شیرینی از ترکیب گوش فیل هم استفاده می شود. اما اصلا این شیرینی ها از کجا آمده اند و از کی کنار هم میل شدند؟ در کتاب هایی که درباره ی ثبت اتفاقات دربار قاجاریه بوده این گونه نوشته شده که زولبیا و بامیه برای اولین بار در زمان ناصرالدین شاه قاجار پخته شده اند. بر خلاف خیلی از کسانی که فکر می کردند که این شیرینی ها به خاطر شربت شکر بسیار زیادی که دارد متعلق به ترکیه ای هاست اما ، این شیرینی ها کاملا ایرانی هستند.

دانستنی هایی درباره ی زولبیا و بامیه

• تا به اینجا گفته شد که این شیرینی، در ایران بساخته شده است. البته باید این را اضافه کنیم که زولبیا قبلا هم در کشور هند و مناطق جنوبی ایران به تنهایی پخته می شده است و حتی در زبان فارسی دری به آن جلبی می گفته اند.
• با این که زولبیا قبلا هم وجود داشته است اما بامیه کاملا ایرانی است و در زمان ناصرالدین شاه پخته شده است.
• دلیل پیدایش همچین خوراکی خوشمزه ای هم این بوده که در زمان های گذشته در برخی از شهر‌های کشور ما مواد شیرینی همچون کشمش و خرما موجود نبوده یعنی به خاطر شرایط آب و هوایی کشت نمیشده . بردن این مواد به شهرهای دیگر نیز مشکلات زیادی را به همراه داشته برای همن هم کم کم زولبیا و بامیه اختراع شده و در شهر‌هایی که از مواد شیرینی وجود نداشت گسترش پیدا کرده.
• مقداری از مزه خاص زولبیای قدیم از روغن کنجد بود که همیشه در پختن آن به کار می‌رفت اما امروزه روغن کنجد گران‌تر از آن است که مصرف آن در شیرینی‌پزی صرف داشته باشد.